Αμοργός

Απόσταση από τον Πειραιά 138 ναυτικά μίλια.
Το μακρόστενο σχήμα και η ορεινή φύση της Αμοργού δημιουργούν εντυπωσιακά απόκρημνες και βραχώδεις ακτές με ενδιάμεσες αμμώδης παραλίες.
Το νησί βρίσκεται κάτω από τη Νάξο και σε κοντινή απόσταση από αυτή. Ιδανικό μέρος για διακοπές με εύκολη πρόσβαση στις Μικρές Κυκλάδες (Κουφονήσια, Δονούσα, κλπ).

Σε όλο το νησί δεκάδες εκκλησίες πρότυπα νησιώτικης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, με μοναδικά βυζαντινά κειμήλια.

• Το Ενετικό κάστρο στη Χώρα
• Η Αρχαιολογική Συλλογή
• Το Μοναστήρι της Παναγία της Χοζοβιώτισσας με τα σπάνια κειμήλια κτισμένο μέσα στα βράχια.
• Η αρχαία Μινώα
• Το Καστρί στην περιοχή της αρχαίας πόλης Αρκεσίνης

Ιστορία

Η Αμοργός κατοικείται από το 4.000 π.Χ. περίπου, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα στο λόφο Μουντουλιά, που δεσπόζει πάνω από το λιμάνι των Καταπόλων. Η 3η χιλιετία π.Χ. είναι για την Αμοργό σημαντικότατη, καθώς ο Κυκλαδικός πολιτισμός εξαπλώνεται στο νησί. Στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. όμως, υποσκελίζεται από τον Μινωικό. Είναι η περίοδος κατά την οποία θα δημιουργηθεί και θα ανθίσει η Μινώα, το μυθικό θέρετρο του Μίνωα, πάνω στον λόφο της Μουντουλιάς. Ακολουθεί ο Μυκηναϊκός πολιτισμός, ενώ μετά το νησί θα εποικιστεί από κατοίκους της Νάξου, που θα ιδρύσουν την Αρκεσίνη. Τον 7ο π.Χ. αιώνα, στο νησί φτάνουν και Ίωνες από τη Σάμο, στην περιοχή της Μινώας, καθώς και έποικοι από τη Μίλητο, που ίδρυσαν την Αιγιάλη. Από τον 6ο π.Χ. αιώνα, η Αμοργός γνωρίζει μία σημαντική οικονομική και πνευματική ακμή, καθώς εκμεταλλεύεται κατά τον καλύτερο τρόπο την γεωγραφική της θέση.
Στα κλασικά χρόνια παίρνει μέρος στην Αθηναϊκή Συμμαχία και ακολούθως υπάγεται στο Μακεδονικό κράτος, το 337 π.Χ., ενώ διατηρεί στενές σχέσεις και με τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου, μετά τη διάλυση της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας. Ως τμήμα της Επαρχίας της Ασίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Αμοργός γίνεται, εκτός από τόπος εξορίας επιφανών ρωμαίων αξιωματούχων, διάσημη για το κρασί και άλλα προϊόντα της.
Με την ίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το νησί έχει ήδη δεχτεί τους πρώτους χριστιανούς.
Η φθορά του Βυζαντινού και η κυριαρχία των πειρατών στο Αιγαίο σπρώχνουν τον πληθυσμό στο εσωτερικό του νησιού, φαινόμενο που ολοκληρώνεται τον 9ο αιώνα. Δύο αιώνες αργότερα, ιδρύεται η Μονή της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας, από τον Αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό. Ακολούθως το νησί γνώρισε την ενετική κυριαρχία και τελικά έπεσε στα χέρια των Τούρκων το 1537. Με πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο τη Μονή της Χοζοβιώτισσας, οι Αμοργιανοί αναπτύσσονται οικονομικά, ώστε στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα το νησί αριθμεί 3.500 κατοίκους. Στην σύγχρονη ιστορία της, η Αμοργός κατάφερε, αν και επλήγη από τη μετανάστευση, να διατηρήσει τη μοναδική της φυσιογνωμία.